అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

4 May 2016

ఆ తర్వాత


March 11, 2015 at 8:47am
కొన్నాళ్లు గడిచాక 
రూపం కోల్పోయి గాలిలో కలిసాక
చిన్నప్పుడు ఆటలలో గెలుచుకున్న గోళీకాయలేవో
జేబులో శబ్దం చేస్తుంటాయి.

తుమ్మచెట్టు బెరడునుంచి కారి, మెరిసే బంక 
నాలిక మీద వింత రుచిని గుర్తుచేస్తుంటుంది.

కొంగలు వాలిన చింతచెట్ల అర్ధరాత్రి శబ్దాలేవో 
వింత వింత స్మృతులై తెల్లటి ఈకల్లా ఎగురుతుంటాయి.

బుడబుడ శబ్దాల వాగు 
దేహపు బండరాళ్ళ మీద తలమొాదుకుంటున్నట్లు
అదేపనిగా అరుస్తూనే వుంటుంది.

రైలుపట్టాల కింది కంకరరాళ్ళు 
బాల్యాన్ని పాదాలుపాదాలుగా మార్చుకుని
తమ మీద దుప్పటిగా కప్పుకుంటాయి.

ఆ పిదప తీగలచింత 
నిన్నో ఙ్ఞాపకంగా తనకొమ్మల మీద కూచోబెట్టుకుని
గాలితో ఆడిస్తుంది.

10.3.2015* Posted in Kavisangamam

No comments:

Post a Comment

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...