చెప్పలేని జవాబు

సాయంత్రం వాడితో కూచుని 

'ఎలా ఉన్నావురా ' అని ప్రేమగా అడిగాను.

'బాగోలేను డాడీ' అని వాడి సమాధానం ..

'అదేమిటీ-బాగుండకపోవడానికి నీ సమస్య ఏమిటి?'

'మీరే డాడీ!'

'నీకోసమే కదా నా ఈ శ్రమ,కష్టం..'

'నువ్వు చదువుకోవడానికి నీకంటూ ఒక రూమూ,సదుపాయాలూ ,

నీకోసం అనుక్షణం ఆలోచించే అమ్మా నేనూ అన్నయ్య 

నీకేం లోటు నాన్నా!?'

'నన్ను ఏ విషయంలోనూ కోపపడవద్దు,
నాతో ఎప్పుడు శంకించినట్లు మాట్లాడవద్దు ,
నా గురించి నాకు తెలుసు,నన్ను నేను నిర్మించుకోగలను'
'నాతో ప్రేమపూర్వకంగా మాట్లాడండి,నాతో కలిసి గడపండి.

హడావుడుల పరుగులకంటే మీతో నేను గడిపే క్షణాలు ముఖ్యం.
మీరే ముఖ్యం . '

 ***

 ఇన్నాళ్ళ నా జీవితపు పనిముట్లు 

 ఏం నిర్మించాయి,ఏం కూల్చేసాయి ....

వాడు మాట్లాడే ప్రేమలో 

నేను అనుకుంటున్నప్రేమలో

అందని భావార్ధం ఏదో మిగిలిపోతోంది .

అవసరాలు ,అందని ద్రాక్షపళ్ళలాంటి జీవితం 

తీరిగ్గా కూచోనీయని కాలం 

నన్ను నిలువెల్లా దహించిన ప్రేమరాహిత్యం 

రెక్కాడితే కాని డొక్కాడని నేపధ్యం

ఒంటిపైన ఒక చొక్కావిప్పితే ఎలాగోనన్నఅరకొరతనం 

ఏదో ఒకటి చదువే కదా -అని 

హాస్టల్ సీటు మాత్రమే ప్రధానం అనుకున్న సర్దుబాటుతనం

ఇవన్నీ ఎలా అర్ధం చేయించను -నా ప్రేమంతా 

నా కొడుకు నాకులా కాక 

అన్ని సౌకర్యాలమధ్య ఎదగాలని పడుతున్న శ్రమలోనే ఉందని..!

 నా ప్రేమ 

తన ప్రతి కదలికను గమనిస్తూ  

గర్విస్తున్న నా మనసులో ఉందని--!!