అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

7 Oct 2013

లోపలి పరుగు



ఏం మర్చిపోయాను ఇంట్లో 

తాళం వేశానా ,లేదా ?, గీజర్ స్విచ్ కట్టేశానా, పాలగిన్నె ఫ్రిజ్ లో పెట్టానా ,ఆ మూడు పిల్లులూ ఏం చేస్తాయో ఏమో 
టామీ రానీయకుండా మొరుగుతుందిలే,గేటు దాకా తరిమేస్తుందిలే 
అదేమిటో దానిదీ మొద్దునిద్రే !

అవునూ- ల్యాప్టాప్ లో logout అయ్యానో లేదో 
facebook అలానే ఉంచేసానా

ఈ ట్రాఫిక్ లో ఇలా చిక్కుకున్నాను,ఇలా రోజూ ఉన్నదే కానీ మళ్ళీ అలానే అనుకోవాలి.అనుకోకపోతే అదో వెలితి.ఇంకో 12 నిమిషాలే మిగిలింది, ఆలోపు ఆఫీసుకు వెళ్ళగలనా ,సంతకం పెట్టగలనా intime లో ,ట్రాఫిక్ సిగ్నల్స్ మీద ఎన్నాళ్ళిలా నన్ను నేనే
ఇలా కోపగించుకోవడం .

*
కవిసమయం మారింది.
కకావికలమైన జీవితం నిండా లోపలి పరుగుల గాయాల గుర్తులు. రాత్రంతా కురుస్తున్న వర్షం కోసిన రోడ్లమీద పారుతున్నవరదలో ఎక్కడో నావి కొన్ని రక్తపుచారికలు. బిగుసుకున్న రోజుల్లో కీల్లనోప్పుల్లాంటి బాధ.
మాటల్లేవ్..మాట్లాడుకోవడాల్లేవ్.మాటలన్నీ జమాఖర్చు లెక్కల చిట్టాలే. ఒకటవతేదీ నుండి ముప్పై ఒకటి వరకు మాత్రమే ఊహించగలిగిన జీవితం. బిల్లులు,చిల్లులూ ,వెరసి తరుగుదల ఖాతా లాంటి బతుకువాణిజ్య శాస్త్రం.
కొన్ని పుస్తకాలూ,కొందరు మనుషులూ మనసుకు తగిలించుకున్న పెయింటింగ్స్ లా అపుడపుడూ మనసుకు రంగులు పూస్తారు .

వారంనిండా ఆదివారం కల.
ట్రాఫిక్ లేని, తాళం కప్పలేని,పరుగులేని మరుపులాంటి ఒక కల.

*
22.7.2013

No comments:

Post a Comment

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...