నా ఊరు తెలంగాణ !

......................................

నలనల్లని బంగారపుఖని సింగరేణి నా చిరునామా

ఇల్లెందు బొగ్గుబావులు,కొత్తగూడెం మైనింగ్ షాఫ్తులు
ఉగ్గుపాలు రుచిచూసినప్పటి నా నెలవులు.చుట్టుముట్టూ పరుచుకున్న అడవులు నన్ను సేదతీర్చిన నీటి మడుగులు.

ఆదివారం బొగ్గుబావుల సంతల్లో నేనమ్మిన కోడిపెట్టలు,చింతచిగురు కుప్పలు,ఐస్ క్రేట్లు; కారేపల్లి కిరాణా దుఖానాల్లో గుమాస్తాగా నేనమ్మిన సరుకులు, ఇంటింటికి పంచుకుంటూ తిరిగిన పత్రికలూ -నా ఆకలి తీర్చిన అమ్మలు.

పుట్టింది,తిరిగింది ,పరుగులు పెట్టింది,గొంతు చించుకుని గోడలమీద రాతలై మెరిసింది,ఊరేగింపుల్లో నినాదాలై రెపరెపలాడింది ఈ నేలమీదే!
రాత్రుల్లో కోల్పోయిన నిద్రలు,
కలవరింతలై ఉలిక్కిపడి లేపిన కలలు
వొత్తిగిలి పడుకున్నా దొరకని హాస్టల్ గదుల చోటులు
కిక్కిరిసిన గదుల్లో తోటిపిల్లల నిద్రముఖాలపై మారే కలవరపు రంగులు
బతుకును అనుభవంగా అనువదించుకుంది ఇక్కడే,ఈ తెలంగాణా నేలమీదే !

సెలవుల్లో ఆటలాడుకునే ఆనందమూ లేక అడుగు అడుగుకీ వెంటాడి వేధించిన దారిద్ర్యం; రెక్కలు ఆడటమే డొక్కలు నిండటానికి ఒకే ఒక్క మార్గంగా ఎదుట నిలబడిన బాల్యం;
ఎర్రటి ఎండను రామగుండం,గోదావరిఖనిల మధ్య మోస్తున్నా
ఐస్ క్రీమ్ బండి దొబ్బుతూ కిలోమీటర్లు,కిలోమీటర్లు తిరగాల్సిన కనికరం చూపని దైన్యం
అన్నీ ఈ నేల మీదనే !

అవును నిజమే !
ఈ దుర్భరత్వమే హక్కులకన్నా ముందు
ఆకలిని పట్టించుకోమంది.
కడుపుగోసనే ముందు చూడమంది .

కడుపుగోస తెలియనివాడు ఎన్నైనా మాట్లాడుతాడు
కాలం తీరిగ్గా దొరికినవాడు ఎన్ని వేషాలైనా వేస్తాడు
తెలంగాణ - నాయకుల మాటల్లోని మర్మం మాత్రమే కాదు ;
కడుపులు నిండని ఆకలి ఘోష.
కడుపునింపే కాలంకోసమే ఇలా ఈ నేల నోరువిప్పింది.

నేను ఇన్నాళ్ళు ఈ నేలమీద కాలూనుకోవడానికి
చేసిన బతుకు యుద్ధాన్నే
ఇప్పుడు తెలంగాణా తన యుద్ధంగా ప్రకటించుకుంది.

*పాతవాచకం,12.2.2009
3.11.2013