అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

11 Jun 2012

ఒక్కొక్కరోజు-6

ఇప్పుడు నేను మౌనాన్ని
నా నిజమైన వ్యక్తీకరణగా నిర్మించుకున్నాను
నిశ్శబ్దాన్ని నాలోపలి అస్త్రంగా మార్చుకున్నాను

కొన్నేళ్ళనుంచి నాపాదాల కింద నలిగిపోయిన
నేలకు క్షమాపణలు చెప్పి
పాదాక్రాన్తుడిని అవుతున్నాను.
తెరలు తెరలుగా నవ్వే నవ్వుపై
నల్లటి నిషేధపు రంగుల్ని పూస్తున్నాను.

కనపడినంతమేరా
కలిసిమెలిసి తిరిగిన నా ఉత్సాహాన్ని
కుదించు కుంటున్నాను.

కొన్ని మాటలు ,చాలా కొన్ని నవ్వులు
నిర్భయ సందర్భాలు -
లోజేబులో దాచుకుని ఎప్పటికైనా
వాటి అవసరముంటుందని ఎదురు చూస్తాను

రాత్రుల ముందు సాగిలపడి
కొన్ని కలలముందు కూచున్నాను
మంతనాలు సాగుతూనే ఉన్నాయి.
అవి వివరించే ఎన్నో విషయాలను వింటూ
=ఇంకా తేల్చుకోవాల్సినవేవో ,మాన్పుకోవాల్సినవేవో
లోపలి నించి బయటికి తీసి
చూసుకుంటున్నాను.

1 comment:

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...