ఒక్కొక్కరోజు-2

 పీలగా వినిపించే గొంతు.

మొక్క నాతో మాట్లాడ్డం మొదలుపెట్టకమునుపే
దాని గొంతుకు అడ్డంపడుతున్నదేదో
సంశయం..

తలకు కుట్లుకుట్టుకుని
అరువుతెచ్హుకున్న జీవితమంత సంశయం.
చివరినిమిషంలో నిర్ణయం మార్చుకుని
మళ్ళీ మొదలుపెట్టిన జీవితంలాంటి సంశయం.

లోపల దాక్కుని
అసలు రూపం కన్పించకుండా
బయటికి మాత్రం కన్పించే
"అసలు మనమే కాని మనం"లాంటి సంశయం.
*
చెవులు దాని మాటల కోసం
నిరీక్శిస్తున్నాయి.
యుగాలుగా వినవలిసినవేవో మాటల కోసం
వేచిచూస్తున్నాయి.
మనకే తెలియని మనల్ని
మళ్ళీ ఎవరైనా చెపితే బాగుండు'నన్నట్లు
మనముందు మనల్ని నిలబెట్టి చూపితే
చూసుకోవాలని తాపత్రయం పడ్డట్లు
ఆసక్తిగా ఎదురుచూస్తున్నాయి..

వినాలి.
వినడం కోసం నేనిలా ఇక్కడ
వేచివున్నాను.