అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

21 Jul 2013

సన్నటి అలికిడి

 
................................

గుడ్డులా చితుకుతోంది రాత్రి -
చుట్టూతా సొనలు కారుతున్నదేదో బాధ. మూగగా రోదిస్తున్న క్షణాలు ఆచ్చాదనల్ని ఒక్కొక్కటిగా ఒలుచుకుంటూ మీది మీదికి ఒస్తున్నట్లుగా ఉంది.

దూరంగా ఏదో వస్తున్నట్టు 
రైలుపట్టాల్లాంటి ఈ మనసు మీద సన్నటి అలికిడి.

ఎక్కడో కొన్ని వందల మైళ్ళకు అవతల
నాకోసం పక్కలో తడుముకుంటూ చిన్నప్పుడు నాకు
తినిపించకుండా
మిగిలిపోయిన అన్నం ముద్దల్ని తలుచుకుంటూ
" నా బిడ్డ-తిన్నడో లేదో, ఏం బాధలు పడ్తున్నడో"అని
దిండుగా చేసుకున్న తన చేతిని ఈ రాత్రి
కన్నీళ్ళతో తడుపుతుందేమో ?!

తప్పిపోయానని శోకాలు పెట్టి
మాఊరు వాగు మడుగుల్లో ఉబ్బిన శవామైనా దొరుకుతుందని
రోజంతా నాకోసం దేవులాడిన మా అమ్మకు
దొరక్కుండా
పిలిస్తే పలక్కుండా
ఇంత దూరంగా దాక్కున్నాననే కదూ -నేను కలిసినప్పుడల్లా
తన కొడుకుని నాలో కాక నా కొడుకులో వెతుక్కుంటుంది.!

నిజమే
మనం మనలో కాక
ఇతరుల్లోనే ఎక్కువగా దొరికిపోతాం కదూ !!!

# 11.7.2013

No comments:

Post a Comment

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...