అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

25 Feb 2013

చిందరవందర



ఎవరికి చేరుతున్నానిప్పుడు, ఎక్కడికి చేరుతున్నానిప్పుడు
ఆ దారిని వదిలేశాక ఈ దారినెటువైపుగా సాగుతున్నాను

ఈ గతపు దారుల్లో మిగిలిన ఈ పాదముద్రలు ఇలా మోసుకుంటూ,బరువైపోయాక కూడా
ఇంకిలానే భుజం మార్చకుండా  ఈ మూటనిలా దించకుండా ,ఇంకెవరికీ అప్పగించకుండా
మోసుకుంటూ తిరుగుతూ తిరుగుతూ తిరగడం.

కాళ్లేప్పుడో నొప్పెట్టడం మర్చిపోయి
అలిసిపోయి అవీ నాలోకే ముడుచుకు పడుకున్నాయి.

ఇన్నిన్ని  జ్ఞాపకాల శవాలు ,అవి బతికిన గతపు దుర్గంధం
వాటినుండి నాలోకి,నాలోంచి వాటిలోకి
వస్తూ పోతూ అలాగే గడ్డకట్టిన దు:ఖం లోని చివరి కరగని రాలని కన్నీటిబొట్టు

మొన్నటినుంచి నిన్నటిలోకి,ఇవాల్టిలోకి
నేనే నన్నే ఒంపుకున్నానిలా ;ఎవరూ చూడ్లేదు
సరిపోయింది ,కానైతే నన్నెలానూ పసిగట్టరు
నా నమ్మకం ఓడిపోకుండా ఇలా ఇక్కడ నిలబెట్టుకున్నాను సరే;ఎలాగూ ఖచ్చితంగా గుర్తించరు

నన్నో బాంబు ముద్దిడింది
ఆ తర్వాతే తనను అసహ్యించుకుని పేలిపోయింది
పగిలిపోయిన దేహమ్మీదికి ఒంగి తనలో తాను కాలిపోయింది.

సమూహంలోకి,మృత్యువులోకి
రాలిన క్షణాల్లోకి,నెప్పెట్టిన బతుకుల్లోకి ముక్కలుముక్కలై
తేదీలు తేదీలుగా రోడ్డు మీదికి వస్తూ పోతూ
పలరింపుల పడజాలమేదో మార్చి అందర్నీ నిందిస్తుంది

నన్నెవరో  గుర్తుగా మార్చారు
వంచించారు,వలచారు,లెంపకాయ కొట్టారు,అలిగారు నాపై కసితో శోకించారు
బోలెడు సోదలున్నాయి ఇంకా;మిగిలినవెన్నో కథలున్నాయి

"ఎవడ్రా -నన్నో మనిషని పిలుస్తున్నారు
కనీసం అమర్యాద కూడా తెలవని ఆ పిలుపెవడిది"



--

No comments:

Post a Comment

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...