అపుడపుడూ ఎక్కడికైనా వెళ్లి రావడానికి ఒక చోటుండాలి,ఊరుండాలి,కనీసం ఒక్క మనిషైనా మిగిలుండాలి !

12 Sept 2012

॥వృత్తాలు॥


రాత్రంతా ఒక్కడే చంద్రుడు
ఒంటరి ఆకాశపు అద్దంముందు నిల్చొని
మళ్ళీ మళ్ళీ ముంగురులు చెరుపుకుంటూ,తలదువ్వుకుంటూ

=అలిసిపోయాడేమో
నా తొడమీద తలపెట్టుకుని గాఢనిద్రలో ఉన్నాడు
ఇప్పుడిలా


ఉదయానికి
నా రోజువారి పనుల్లోకి వెళ్ళిపోవాలి
హాజరుపట్టీలో నన్ను నేను ఉన్నానని నిరూపించుకోవాలి.
ఎప్పటికప్పుడూ ఇలా ప్రతిరోజు
నిరూపించుకోవడం అలవాటైపోయింది
అలా అలవాటుచేస్తున్న ఉదయాలకు నమస్కారం!

=ఇక్కడేమో ఈ చంద్రుడు
ఎప్పటికీ మేల్కోడు, లేపి నిద్రను చెడగొట్టనూ లేను!
నిద్రకంటే అతనికి నేనివ్వగలిగిన కానుక మరింకేముంది?!
నిద్రిస్తున్నాడు ఎంతో నిశ్చింతగా;మళ్ళీ జీవిస్తున్నట్లు మళ్ళీ జన్మిస్తున్నట్లు

నా ఒక రోజుని కానుకగా ఇస్తాను-
నన్ను వెన్నెల్లో ఆడించినందుకు
నన్నొక కవిత్వాన్ని చేసి నాకే ఇచ్హినందుకు
నాలోపలి కాంతికి వెన్నెలను జోడించినందుకు
నాకిచ్హినదంతా తిరిగి ఇవ్వగలిగినంత ఇచ్హేస్తాను

=వృత్తాన్ని నేనూ,చంద్రుడూ
తన నిద్రతో,నా కృతజ్నతతో చుడుతూనేఉన్నాం
ఎప్పట్నుంచో

మళ్ళీ రాత్రి కోసం
ఆకాశాన్ని అద్దంగా మార్చడానికి
నేనొక వృత్తంగా మారి నాలోకి నేనే ప్రయాణించడానికి!

ష్..
సెలవిక

నిద్రలో ఏదో కలవరింత.
వినాలి వెన్నెలమర్మాలన్నీ చెవియొగ్గి......!!

*7.9.2012

No comments:

Post a Comment

ఇటు కూడా ఓ లుక్కేయండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...