ఇంకొంచెం సేపు ఆగుదాం.ఎండ ఎలాగూ పెరుగుతుంది.ఆ పైపూతల వెనుక దాక్కున్న అసలు ముఖమేదో దానంతటదే బయటికి వస్తుంది.
విదూషకుడు కవ్విస్తాడు.నవ్విస్తాడు.కత్తిద
కాకపొతే ,ఇతడేమో జీవించేస్తాడు నిజమే అన్నట్లు.
నిజమే ! ఇక్కడ కొంచెం ప్రేమను పంచడం నేరమే !
ఆత్మీయంగా అక్కున చేర్చుకోవడం పెద్ద తప్పే !
వాటినే నేరాలుగా చూపిస్తూ మరీ ఇంతగా నటిస్తూ, వంచనలుగా చూపిస్తూ
తెరలుతెరలుగా నవ్వుకోవడమే విచిత్రం.
మరీ ఇంతగా అసలు ముఖం బయటికొస్తుందని ప్రేక్షకులెవరూ అసలే అనుకోలేదు.
ఆ తర్వాత అసలు ఏ ముఖం నిజమో తెలియనంత పాత్రల్లో జీవించడం
అదే వింతల్లో నీచమైన వింత.
మరో నాటకం తెరలేస్తుందిప్పుడు
పాత్రలెవరూ లేరు
కానీ నాటకం సాగిపోతూనే ఉంటుంది.
ఎవరూ కనపడకుండానే అంతా నటించినట్లు ,సారం అంతా అర్థమైపోయేట్లు
సరికొత్త సృష్టి రూపకల్పన చేసినందుకు
చివరికి - అందరూ నిలబడి చప్పట్లు కొట్టే దృశ్యం .
క్షమించు.
విదూషకుడు నిశ్శబ్దంగా ఇప్పుడు మారిపోయాడు.
నవ్వుతున్నది ఇప్పుడు ప్రేక్షకులు.!
27.9.2013
[మరాఠీ కవి హేమంత్ దివాటే 'A Depressingly Monotonous Landscape' కవితా సంపుటి చదివాక]
No comments:
Post a Comment